Kom je weer thuis na een vakantie, dan komen de herinneringen aan die periode weer naar boven. Als een soort van heimwee naar die mooie tijd zonder de verplichtingen, die je thuis wel weer hebt. Mijn heimwee-gevoel gaat uit naar het schitterende riviertje de Dunière, die vlak langs de camping stroomde. Koud, snelstromend, zuurstofrijk water; met een uitstekende visstand.
In de voorbereiding naar een vakantie zoeken wij altijd naar een plek die aan twee belangrijke voorwaarden moet voldoen. Ten eerste een zwembad en ten tweede viswater in de buurt. Voor dit jaar viel ons oog op een camping in de Auvergne (departement Haute-Loire) in Frankrijk. Zwembad aanwezig en gelegen aan een rivier van de Eerste Categorie. Na een reis van twee dagen en 1000 kilometer verder kwamen we na een lange afdaling aan in de vallei van de Dunière op camping De Vaubarlet te Sainte Sigolene. Nog voor we de camping opreden had ik al een glimp van het water opgepikt. De aanblik was schitterend.
Tijdens het inchecken direct geïnformeerd naar de vismogelijkheden. De receptie verkocht vergunningen!!! De Carte de Peche de Vacances 30 Euro per 7 dagen en de departementale Carte de Personne Majeure 69 Euro voor een heel kalenderjaar. Aangezien wij meer dan twee weken daar zouden verblijven, viel de keuze op de laatste. Dus nu: plek zoeken; uitpakken, voortent eraan, wat drinken, visspullen eruit, hengel klaarmaken en de rivier opzoeken. Nou ja, opzoeken? Grasveld oversteken!
Dan sta je voor het eerst ver weg in het water met de vliegenhengel. Zomaar een vliegje eraan geknoopt en die al slingerend op een goede plek zien te krijgen en dan maar afwachten of er een forel is die erin trapt. Weinig succesvol!! Wat helpt is contact zoeken met medesportvissers. Zo kwam ik al snel in contact met André. André verbleef ook op dezelfde camping; sprak uitsluitend rap Frans in een bepaald dialect. Kortom niet te volgen. Gelukkig waren wij beiden ook een andere taal machtig, nl. Visserslatijn: Mouche, Truite, Canne en veel handen en voetenwerk. Zo keek hij in mijn vliegendoosje en wees een paar exemplaren aan. De volgende dag bracht hij me een aantal zelfgebonden “mouches”. Die avond in zijn camper een workshop vliegbinden onder het genot van een verre de vin.
En dan is de eerste “Truite” aan het haakje. Kicken, wel een kleintje, maar toch gelukt! Gewoon doorgaan met oefenen. Een soort van doktersrecept: drie maal daags. Na ontbijt, middag- en avondeten. Waadpak aan, hengel mee en genieten van de rivier, de natuur en de omgeving.
Toch wel steeds de vergunning bij je hebben en een identiteitsbewijs. Er wordt hier ook gecontroleerd! Geen Franse slag dus. Ach, we zijn dit ook thuis gewend, dus waar klagen wij over. Je houden aan de meeneemregels; max. drie per dag met een minimummaat van 23 cm. Dit varieert trouwens per rivier, evenals de toegestane technieken die je mag toepassen. Op de Dunière zijn alle technieken toegestaan, maar op een andere rivier bijvoorbeeld uitsluitend vliegvissen. Bij de vergunning krijg je dan ook een boekje met wat de vismogelijkheden zijn in het betreffende departement. Zijn er toch nog onduidelijkheden, probeer dan in je beste ” handen en voeten Frans” het een en ander te weten te komen via de lokale vissers.
Dan is op een gegeven moment de eerste BBQ Truite een feit. Heerlijk, eerlijk, zelf gevangen!!
Dan is na zeventien dagen de pret voorbij. Inpakken en terug naar huis met toch een weemoedig gevoel. Volgend jaar weer? Of een andere plek ontdekken voor weer andere verhalen?
Zo kan ik door blijven mijmeren. Vakantie voorbij; de herinnering blijft!
Terdege ben ik me ervan bewust dat niet iedereen in staat is om dit soort plekken te bezoeken.
Gelukkig hebben wij ook dicht bij huis van die onvergetelijke plekjes; Barneveldse Beek, Aanschotergat, Grijze Veen, Moba-gat. Hier kunnen we ook over mijmeren. Herinneringen ophalen, verhalen schrijven, verhalen vertellen. Tips geven en ontvangen.
M.vr.gr.
Gerrit Knotters (vz)